در قرن ۱۹ میلادی تعدادی دیگر از ملت های اروپایی، موفق به تشکیل کشورهای مستقل شدند. در همان حال، سیاست های استعماری اروپاییان در بسیاری از نقاط جهان نفوذ و گسترش یافت؛ به طوری که باید قرن نوزدهم را دورۀ غلبۀ اروپاییان بر سیاست جهان دانست. تمدن اروپایی در این قرن رشد و گسترش فوق العاده ای یافت، مکاتب فکری و سیاسی گوناگون پدید آمد و اندیشه ها و نظریات علمی جدیدی به ظهور پیوست.
به دنبال وقوع انقلاب کبیر فرانسهٔ پادشاهان و دولت های اروپایی که از گسترش تأثیر آن انقلاب به وحشت افتاده بودند با یکدیگر متحد شدند و فرانسه را به صحنهٔ جنگ های خونین کشاندند. در جریان همین جنگ ها بود که فرمانده ای فرانسوی به نام ناپلئون بناپارت نبوغ و استعداد نظامی خاص خود را نشان داد.
مشکلات داخلی و اختلاف میان دولتمردان موجب نارضایتی عمومی شده بود. در چنین شرایطی، ناپلئون که هوای حکمرانی درسر داشت ، از طریق کودتا قدرت را دردست گرفت. البته او، پس از کودتا، تا چند سال با عنوان کنسول، فرانسه را اداره کرد و جنگ با دولت های اروپایی را ادامه داد. در این مدت نیز به پیروزی های جدیدی دست یافت و بیش از پیش موردتوجه مردم قرار گرفت. وی سرانجام در سال 1804 م. با عنوان امپراتور تاج گذاری کرد.
ناپلئون از سال 1804 تا 1814 م. امپراتور بود. او در این مدت، فرانسه را از نظر سیاسی نظامی به قدرتمندترین کشور اروپایی تبدیل کرد. دولت های اروپایی مانند انگلستان، اتریش و پروس )آلمان( بارها علیه فرانسه با یکدیگر متحد شدند امّا ناپلئون توانست چندین بار بر آنها پیروز شود و سرزمین های بسیاری را به تصرف درآورد. با وجود این، جنبش های آزادی خواهانه و استقلال طلبانهٔ مردم از یک سو و شکست هولناک ارتش بزرگ ناپلئون در روسیه، از سوی دیگر، به دوران اقتدار او در تاریخ اروپا خاتمه داد.
مورخان ورود ارتش فرانسه به خاک روسیه را سرآغاز سقوط ناپلئون می دانند. وسعت خاک روسیه، سرما و برف سنگین آن، استراتژی جنگ غیرمنظم روس ها، تخریب پل ها و آتش زدن شهرها و روستاها توسط آنان، باعث تضعیف بنیهٔ نظامی ناپلئون و سرانجام شکست او شد. ناپلئون در این جنگ تعداد زیادی از سربازان و افسران خود را از دست داد.
ناپلئون، پس از شکست خوردن از متحدین، به جزیرهٔ اِلب تبعید شد؛ امّا از تبعیدگاه گریخت و به فرانسه بازگشت ولی تلاش هایش برای کسب قدرت با شکست مواجه شد. این بار او را به جزیره ای دورافتاده در اقیانوس اطلس، به نام سنت هلن، تبعید کردند و همان جا درگذشت.
پس از آن که پادشاهان اروپایی از کابوس دشمن بزرگ خود، ناپلئون، رهایی یافتند، برای تعیین تکلیف کشور شکست خوردهٔ فرانسه، کنگرۀ وین را برگزار کردند. مهم ترین کشورهای شرکت کننده در این کنگره، انگلستان، روسیه، اتریش، پروس و خود فرانسه بودند. در این کنگره تصمیم گرفته شد که فرانسه بار دیگر با رژیم سلطنتی اداره شود؛ کلیۀ متصرفات ناپلئون از فرانسه پس گرفته شود و مرزها و رژیم های سیاسی دولت های اروپایی نیز مشخص شود.
(No Ratings Yet)Loading...
دیدگاه کاربران