جامعهٔ فرانسه در آستانهٔ انقلاب به سه طبقهٔ اصلی تقسیم می شد:
طبقۀ ممتاز ؛ شامل اشراف و نجبای درباری و روحانیون عالی رتبه بود. اینان به رغم آن که اقلیتی اندک بودند، منابع اصلی قدرت و ثروت را در دست داشتند؛ وسیع ترین اراضی و مهم ترین مناصب حکومتی به آنان تعلق داشت و از معافیت مالیاتی برخوردار بودند.
طبقۀ متوسط؛ عمدتاً شهرنشین بودند. اینان به تجارت، وکالت، نویسندگی و صنعت اشتغال داشتند.مردمانی روشنفکر و تحصیل کرده بودند که با افکار جدید آشنایی داشتند امّا اشرافیت حاکم، یعنی همان طبقهٔ ممتاز، آنان را در ادارهٔ سیاسی کشور سهیم نمی کرد و با محدودیت های گمرکی و مالیاتی مانع فعالیت های آزاد اقتصادی آنان بود؛ به همین دلیل، مردم طبقهٔ متوسط اغلب از نظام سلطنت استبدادی ناراضی بودند.
طبقۀ سوم ؛ مرکب از دهقانان فقیر و طبقه ای درحال ظهور، یعنی کارگران صنعتی بود. اینان اکثریت جامعهٔ فرانسه را تشکیل می دادند. این مردم نیروی اصلی کار و تولید بودند ولی در عین حال فقیرترین مردم بودند و لذا در بی سوادی و گرسنگی زندگی می کردند و اشراف و رژیم حاکم را مسبب اصلی تیره روزی خود می دانستند.
دیدگاه کاربران