از معجزات الهی این است که ناپیداست و با وجود این قابل پرستش و ستایش است و برخی او را پیرمرد ریش سفیدی پنداشته اند که در آسمان ها بر تختی تکیه زده ، اما هیچ کس ادعا نکرده که او را به دیده چشم دیده است . هر چند اثبات وجود خداوند در دادگاه حقوقی حقیقت محال است ، اما بیشتر مردم او را می پرستند و باور دارند . طبق آمار موجود ۹۶ درصد مردم جهان به خدا ایمان دارند .
خلاً عظيمي ميان اين باور و چيزي كه اساس زندگي روزمره ما را تشكيل مي دهد ، وجود دارد . مابايد چاره اي براي از بين بردن اين خلاً بينديشيم . دلايل و مستنداتی كه در دست داريم چيست ؟
آنچه به عنوان واقعيت مادي تجربه مي كنيم ، در قلمرويی ناپيدا ، وراي زمان و مكان پديد آمده ، قلمرويی كه با سكوت ادراك شده و با انرژي و آگاهي ، وجود يافته است . اين منشأ ناپيدا در پديده هاي موجود ، خود تهي و خالي نيست ، بلكه مشأ خلقت و آفرينش است . پديده اي است كه اين انرژي را خلق مي كند و سامان مي بخشد و توده هاي بي شكل و پراكنده ابرهاي كوانتومي را به ستارگان ، كهكشان ها ، جنگل هاي باراني ، آدميان ، افكار ، احساسات ، عواطف ، خاطرات و خواسته های انسانی تبديل مي كند . ما در اينجا خواهيم ديد كه امكان شناخت اين وجود لايتناهي به صورت مجرد ممكن نيست ، بلكه بايد با او همدل و يگانه شد . در اين صورت است كه افق ذهن ما به سوی واقعيت های تازه ای گشوده خواهد شد و ما خداوند را تجربه خواهيم كرد
چون خداوند نامتناهی است ، خدايی او را به زنانگی يا مردانگی منسوب كردن نوعی عادت و درك انسانی است .
مهم ترين چيزی كه بايد به آن توجه كنيم اين است كه اگر خدا وجود دارد ، يعنی می توان او را تجربه كرد ، مي توان او را شناخت . اين نكته بسيار مهمی است ، چون در هر صورت خدا ناپيدا و نامحسوس است واگر بارقه های وجودی او در اين جهان مادی به چشم نمی خورد شايد برای هميشه ناشناخته باقی می ماند .
ما خدا را به صورت انسان مجسم مي كنيم تا به اين ترتيب با تشابه به خودمان او را بيشتر بشناسيم. پس در اين صورت او همچون انسان خويشتندار و بی مهری بوده باشد ، كه با وجود ملاحظه عشق پرشور ما اين طور خود را از ما پنهان می كند . چه عاملی ما را به نيك خواهی و مهرورزی موجودی معنوی مؤمن كرده ، در حالی كه تاريخ هزاران ساله اديان ، سراسر كينه و خونريزی بوده است ؟
ما نياز به الگويی جديد داريم ، طرح ساده كه آورده ايم ، جوابگوي عقل سليم ما در برابر ديدگاه ما از خداست . اين طرح كه بر مبناي واقعيت تنظيم يافته به اين شرح است :
اين طرح رد لايه فوقانی و زيرين خود چيز تازه ای ندارد . در اين الگو هم ، خدا ورای جهان مادی و جدا از آن است . خدا ورای ما است ، وگرنه ما مثل كتاب آفرينش او را مي ديديم كه دراطراف ما قدم مي زند . فقط مرحله ميانی الگوی ما ، كه مرحله گذار نام دارد جديد يا نامتعارف است . مرحله گذار به طور ضمنی به ملاقات خدا و انسان در زمينه مشتركی اشاره دارد . معجزه های به وقوع پيوسته در بينش معنوی ، فرشتگان ، روشن بينی و شنيدن نداي الهی ، همه پديده هايی خارق العاده و در واقع پلی بين اين دو جهان اند . اگر چه همه اينها واقعيت دارند ، ولی در عين حال جزئی از نظام علت و معلول به شمار نمی روند . براي وجود معجزات و فرشتگان هيچ دليل آشكاري نيست ، حتي بينش های معنوی هم ممكن است در هر مقطعی و بنا به دلايلی تأييد نشوند . ذهن منطقی ، سرسختانه و بر درك خود از بعد مادی جهان پای می فشارد .
تصور نمی كنم ، قديسان و عارفان تفاوت چندانی با مردمان عادی داشته باشند . وقتی به فضای ملموس و واقعی كه درآن قرار داريم دقت كنيم ، مرحله گذار ذهنی به نظر می رسد ، اين مرحله ای است كه حضور الهی حس يا مشاهده مي شود . هر رويداد ذهنی بايد در مغز رخ دهد ، چون برای هر تجربة ذهنی ميليون ها سلول عصبی مغز فعاليت می كنند .
اينك جستجوی ما وارد مرحله ای شده است كه وعده كرده بوديم :
واكنش الهی : نور و حضور الهی هنگامی واقعيت مي يابد كه آن را به پاسخي ذهنی تبديل كنيم . من اين مرحله را « واكنش الهی » مي نامم . بينش معنوی ، الهام و مكاشفه ای اتفاقی نيست . اينها به هفت رويدادی كه در مغز رخ می دهد مربوط می شوند . اين واكنش ها بسيار بيشتر از باورهای شما وجود دارند ، اما همه آنها باعث ارتقاي باورهای شما می شوند و مانند پلی ميان جهان مادی و ماورای طبيعی ، كه ماده هستی خود را از دست ميدهد و روح پديدار می شود ، قرار می گيرد
واكنش جنگ يا گريز : واكنشی است كه باعث می شود ما درمواجهه با خطر جان سالم به در ببريم . اين واكنش به خداوند مربوط می شود ، زيرا می خواهد از ما محافظت كند . ما نيز به خداوند ايمان می آوريم چون مي خواهيم باقی بمانيم .
واكنش فعال : اين واكنش ابتكار مغز براي كسب هوبت فردی است . علاوه بر ميل به بقا ، هر فردي در پی نيازهاي « من ، مال من » است . اين واكنش ، غريزی است و از اين جا است كه خداي جديدی به وجود مي آيد ، خدايی كه توانا و قادر است و قوانين و اصول در دست اوست . ما به اين خدا روی مي آوريم چون به كسب كردن ، رسيدن و رقابت نياز داريم .
واكنش آگاهی غير فعال : ذهن در حال فعاليت و استراحت ، وقتی به آرامش نياز داشته باشد ، واكنش آگاهی غير فعال را بروز مي دهد . تمام بخش های مغز به طور متناوب در حال كار و آرامش است . جانشين آسماني آن خدايی است كه به ما آرامش می بخشد . او در لابه لای همه كارها و امور دنيايی به ما آرامش می بخشد ، ما را متوجه خدا ميكند ، چون می خواهيم امور دنياي مادي « در اين گيرو دار و كشاكش بی پايان » ما را غافل نكنند .
واكنش شهودی : ذهن در پی كسب آگاهی است ، « هم از درون و هم از بيرون . » دانش بيرونی ، عينی است ، اما علم درونی ، شهودی است . خدايی كه به اين واكنش پاسخ می گويد خدايی فهيم و بخشنده است . ما به او نياز داريم تا بر حق بودن دنياي درونی ما گواهی بخشد .
اكنش خلاقه : مغز انسان توانايی ابداع چيزهای جديد و كشف واقعيت های نوين را دارد . اين نيروی خلاقه در ظاهر منشأ خاصی ندارد ، تنها پديده ای ناشناخته است كه ناگهان منجر به ظهور فكری جديد ، می شود . ما به آن الهام می گوييم و نقطه مقابل آن ، پروردگاری است كه جهان و جهانيان را از نيستی خلق می كند . ما در گريز از سر گشتگی های مان از زيبايی و پيچيدگی های متداول هستی ، به او پناه می بريم .
واكنش اسرارآميز : مغز به طور مستقيم با « بور* » ارتباط برقرار مي كند . همان شكل ناب آگاهی كه در ما احساس شادمانی و موهبت پديد مي آورد . اين پديده به شكلي مرموز متجلی می شود و خالق آن بسيار والا و متعالی است . او شفا می دهد و معجزه می كند . ما به اين بعد خداوندی نياز داريم تا اثبات كنيم ، كه نيروهاي ماوراء الطلبيعه در كنار واقعيت هاي ملموس و روزمره مادی ، حضور دارند .
واكنش مقدس : مغز از سلولی بارور شده ، كه هيچ پديده ای چون مغز در آن نبوده و فقط ذره ای از حيات درآن بوده است به وجود آمده . اگر چه ميليادرها سلول عصبی از همان ذره حيات منشأ يافته ، اما از نظر سادگی و بي آلايشی به همان شكل بكر و اوليه بوده اند . در برابر اين واكنش خدايی ناب و خالص حضور دارد كه جز خير نمی خواهد . ما به او نياز داريم ، چون بدون اين سرچشمه پاكی و نيكی، وجود ما بی پايه و اساس می شود .
اين هفت واكنش در سفربی پايان انسانيت برايمان ضروری و مفيد هستند و بناهای استوار دين را تشكيل می دهند . در مقايسه دو ذهن با يكديگر ، برای مثال موسی و بودا ، مسيح و فرويد ، سن فرانسيس و مائو ، هر كدام از آنها ديدگاهی را نسبت به واقعيت مطرح مي كنند وخدايی را متناسب با آن مي ستايند ومي پرستند . هيچ كس نمي تواند خدا را فقط مختص به خود بداند . ما به تعداد تجربه های انسانی گوناگون ، انديشه وباوری داريم . بي دينان نياز به خدای خود دارند ، خدايی كه حضور و وجود ندارد ، در حالي كه در سوی ديگر پروردگار عرفان قرار دارد ، خدايی كه عشق ناب و نور مطلق است . فقط مغز مي تواند اين دامنه گسترده خدايان را به خود جای دهد . ممكن است بی درنگ بگوييد كه اين ذهن آدمی است كه خدايان مختلفی درست مي كند ، نه فقط مغز . من كاملاً با شما موافق ام ، اما در گذر زمان ذهن در خلق تمام اين مفاهيم مقدم بر مغز عمل مي كند . در حال حاضر مغز براي ما تنها راه مشخص ورود به ذهن است . در فيلم هاي كارتوني وقتي شخصيت فيلم فكر ، بكری می كند ، لامپ بالای سر او روشن مي شود ، اما در زندگی واقعی اين طورنيست . ذهن ، بدون مغز به همان اندازه خدا ناپيدا و ناديدنی است .
رسيدن به آنچه مي خواهيد
خدا نام ديگری برای آگاهی نامتناهی است . برای به دست آوردن هر خواسته ای در زندگی بخشی از اين آگاهی لازم است و بايد به كار گرفته شود . به عبارت ديگر خدا هميشه حاضر است . هفت واكنش ذهن انسان راه هايی برای جذب جنبه های الهی هستند . هر مرحله از كاميابی، حقيقت الهی را درهمان مرحله به اثبات مي رساند .
مرحله ا : واكنش جنگ يا گريز
از طريق خانواده ، اجتماع ، حس تعلق و آسايش هاي مادی احساس كاميابی می كنيد .
مرحله 2 : واكنش فعال
كسب موفقيت ، قدرت و مقام ، تأثير بر ديگران و رضايتمندي های نفسانی ديگر به شما احساس كاميابی می بخشد .
مرحله 3 : واكنش آگاهی غير فعال
با آرامش ، تمركز ، پذيرش فردی و آرامش درونی به كاميابی می رسيد .
مرحلة 4 : واكنش شهودی
بينش ، همدلی ، رفع نياز ديگران و بخشش سبب كاميابی شما می شوند .
مرحله 5 : واكنش خلاقه
با الهام ، خلاقيت در هنر يا دانش ، اكتشاف و نوآوری به كاميابی حاصل می شود .
مرحله 6 : واكنش اسرار آميز
كاميابی شما با فروتنی ، عاطفه ، ايثار و فداكاری و عشق همگانی حاصل می شود .
مرحله 7 : واكنش مقدس
شما با رسيدن به كمال و يگانگی با خداوند با كاميابی می رسيد .
درك اين نكته ، بسيار مهم ، است ، كه روح همواره درجرياني پيوسته درگير است . در هزارتوي ناپيداي روح بسياري از رازها معنا مي يابد . مثلاً اين جملة معروف از وادها را درنظر بگيريد : « آنها كه آن را دريافتند لب از سخن فرو بستند و آنها كه لب به سخنن گشودند هيچ از آن نيافته اند » . در اين جا راز در واژة « آن » پنهان است . اگر « آن » به معناي نوعي مكاشفه و شهود باشد ، ما در تمام زندگي تلاش مي كنيم تا به فردي كه به « آن » يقين دارد ، ايمان بياوريم . اما اگر « آن » به معنا مكاني معود باشد ، آدمي توانايي رسيدن به آن را دارد ، يأس و نااميدي بي معناست . بدون ترديد آن مكان را خواهيد يافت . « دربارة آن حرف نزنيد ، پيش برويد ! » بايد توصية معقولي باشد .
معجزه آشكار شدن نيرويی وراء حواس پنج گانه است . هر چند تمام معجزات در مرحله گذار روی می دهد ، اما در هر سطحی متفاوت است . به طور كلی معجزات بعد از واكنش چهارم و پنجم ذهن بسيار « فراطبيعی » می شوند . هر معجزه ای با روح رابطه ای مستقيم دارد .
مرحله 1 : واكنش جنگ يا گريز
معجزه ها شامل ، سالم ماندن از خطرهای بزرگ ، نجات يافتن از مرگ حتمی و محافظت های الهی می شود .
مرحله 2 : واكنش فعال
معجزه ها شامل نوآوری های خارق العاده ، موفقيت ، مهار جسم و ذهن می شود .
مرحله 3 : واكنش آگاهي غير فعال
معغجزه ها شامل : همزمانی ها . توانمندی های زاهدانه ، پيش آگاهی غيبگويی ، احساس حضور خداوند و فرشتگان می شود
مرحله 4 : واكنش شهودي
معجزه ها شامل : ارتباط ذهنی ، ادراك فراحسی ، آگاهی از گذشته يا آينده و قدرت پيشگويی می شود .
مرحله 5 : واكنش خلاقه
معجزه ها شامل : الهام الهی ، نبوغ هنری ، احساس كاميابی و سهولت دستيابی به خواسته ها ( برآورده شدن آرزوهای فرد ) می شود .
مرحله 6 : واكنش اسرار آميز
معجزه ها شامل : شفا بخشي ، تغيير و تحول هاي مادي ، تجسم و ادراك ماوراء الطليعه و كارهاي خطير فراطبيعي مي شود .
مرحله 7 : واكنش مقدس
معجزه ها شامل : شواهد درونی ، كرامات و اشراق می شود .
(No Ratings Yet)Loading...
دیدگاه کاربران