یک تجربه آسیب زا می تواند به کودک آسیب برساند در صورت عدم گفتگو و درمان نشدن
خبر خوب این است که کودکان در صورت دریافت پشتیبانی از بزرگسالان مورد اعتماد ، بهتر می توانند
با یک رویداد آسیب زا مقابله کنند. هرچه زودتر علائم در کودک به رسمیت شناخته شود
زودتر می توانید به آنها کمک کنید تا حمایت شوند، به جلو بروید و زندگی خود را دوباره در کنار هم قرار دهید.
یک تجربه آسیب زا تجربه ای است که کودک را وحشت زده یا شوکه می کند و ممکن است
تهدید کننده زندگی (چه واقعی و چه ادراک شده) باشد و باعث شود کودک به شدت آسیب پذیر باشد. حوادث بالقوه آسیب زا شامل:
اگر دو کودک تجربه مشابهی را تجربه کنند ، ممکن است علائم مختلف یا شدت تروما مختلف داشته باشند.
آنچه برای کودک صدمه می زند ، ممکن است به سادگی برای کودک دیگر ناراحت کننده باشد.
والدینی که از اختلال استرس پس از سانحه رنج می برد همچنین می تواند یک محرک برای کودک برای ایجاد یک پاسخ آسیب زا باشد.
یک کودک حتی ممکن است به شدت به تروما واکنش نشان دهد زیرا بزرگسالان در اطرافشان این کار را انجام داده اند
به خصوص والدین به دلیل اینکه آنها بسیار متناسب با آنها هستند.
نحوه عملکرد کودک در حال حاضر با نحوه عملکرد کودک قبل از تروما مقایسه کنید.
اگر رفتار افراطی یا تغییر چشمگیر رفتار طبیعی خود را مشاهده می کنید ، احتمالاً چیزی اشتباه است.
نکته1: به نظر می رسد کودک می تواند شخصیت جدیدی ایجاد کند
(به عنوان مثال یک دختر با اعتماد به نفس که یک شبه به یک فرد لرزان تبدیل می شود) ، یا ممکن است بین چندین روحیه قوی جابجا شود.
یک کودک آسیب دیده ممکن است نسبت به چیزهای نسبتاً کوچکی که قبلاً آنها را ناراحت نکرده گریه و ناله کند.
نکته1: کودک ممکن است هنگام یادآوری هر چیزی که مربوط به تروما باشد
بسیار ناراحت شود.به عنوان مثال ، ممکن است با دیدن یک شیء یا شخصی که آنها
را از آنچه اتفاق افتاده است یادآوری کند ، دچار اضطراب شود یا گریه کند.
کودک ممکن است به رفتارهای بچه گانه مانند مکیدن انگشت شست و خیس کردن تخت برگردد.
این امر به ویژه در موارد سوءاستفاده جنسی شایع است ، اما می تواند در اشکال دیگر آسیب نیز مشاهده شود.
نکته1: کودکان دارای ناتوانی در رشد ممکن است راحت تر رگرسیون را تجربه کنند
که می تواند تشخیص دهد که آیا رگرسیون مربوط به تروما است یا نه ، دشوارتر می شود.
کودکان آسیب دیده ، به ویژه کسانی که توسط یک بزرگسال آسیب دیده اند
ممکن است تلاش کنند تا بزرگسالان را دلگرم کنند یا از عصبانیت در آنها جلوگیری کنند.
ممکن است متوجه اجتناب از توجه، قبول کامل، برای تبدیل شدن به یک کودک "کامل" باشند.
کودکان آسیب‌دیده ممکن است به راحتی عمل کنند, به راحتی نا امید شوند و کج‌خلقی بیشتری بکنند.
آنها ممکن است نسبت به دیگران پرخاشگر شوند.
نکته1: ممکن است کودکی آسیب دیده به نظر برسد که ناسازگار باشد
یا اغلب دچار مشکل شود.این ممکن است در مدرسه بیشتر آشکار شود.
کودکان اغلب با علائم جسمی که ممکن است دلیل واضحی نداشته باشد
در برابر آسیب و استرس واکنش نشان می دهند.این علائم ممکن است زمانی بدتر شود
که کودک باید کاری را که مربوط به تروما است انجام دهد
(مثلاً رفتن به مدرسه پس از سوءاستفاده در مدرسه) یا وقتی کودک دچار استرس شود.
اگر کودک شما نسبت به قبل از رویداد به طور متفاوت عمل می‌کند، ممکن است به این معنی باشد
که چیزی اشتباه است. به دنبال افزایش رفتارهای مرتبط با اضطراب باشید.
نکته1: معمول است که کودکان پس از تجربه یک ضربه ، دچار مشکل در زندگی روزمره شوند.
آنها ممکن است در برابر مواردی مانند خواب ، مدرسه ، یا گذراندن وقت با دوستان مقاومت کنند.
عملکرد آنها در مدرسه ممکن است بد باشد و ممکن است رگرسیون رفتاری را تجربه کنند.
به هر چیزی که بعد از یک رویداد آسیب زا تبدیل به مشکل شود توجه کنید.
کودک ممکن است احساس کند که بدون داشتن فردی که به آن اعتماد دارند
یا یک شی مورد علاقه مانند اسباب‌بازی، پتو یا حیوان خشک‌شده، از دست رفته‌است.
اگر این فرد یا شی با آنها نباشد، ممکن است خیلی ناراحت شود چون احساس ناامنی می‌کنند.
نکته1: کودکانی که دچار آسیب شده‌اند ممکن است باعث ایجاد اضطراب جدایی از والدین یا مراقبان و ترس از آنها شوند.
نکته2: برخی از کودکان به جای اینکه به تنهایی زندگی کنند، از خانواده یا دوستان دوری می‌کنند و "قطع" می‌کنند.
کودکانی که دچار وحشت شده‌اند ممکن است دچار مشکل شده یا در خواب بمانند و یا در برابر زمان خواب مقاومت کنند.
آنها ممکن است از خوابیدن در شب، با نور خاموش و یا در اتاق خودشان، می‌ترسند.
آنها ممکن است در کابوس‌های شبانه، وحشت‌های شب یا رویاهای بد، افزایش پیدا کنند.
کودک ممکن است در مورد اینکه آیا این اتفاق دوباره رخ دهد ، سؤال کند
یا در مورد اقدامات پیشگیری از آن سؤال کند (مانند تکرار درخواست از مردم برای رانندگی ایمن پس از تصادف رانندگی).
نکته1: برخی کودکان ممکن است برای جلوگیری از وقوع حادثه در آینده
مانند مرتب کردن آژیر خطر دود بعد از آتش‌سوزی خانه, سر و کار داشته باشند.
این ممکن است به اختلال وسواسی اجباری تبدیل شود.
بزرگسالان قادر به حفاظت از آنها در گذشته نبودند، بنابراین آنها ممکن است دلیل "چه کسی" را داشته باشند؟
و تصمیم بگیرید که هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را ایمن نگه دارد.
ممکن است افراد بالغی که سعی می‌کنند به آنها اطمینان دهند را باور نکنند.
نکته1: اگر کودک دچار آسیب شده باشد, ممکن است
به سختی به دیگران به عنوان یک مکانیزم دفاعی اعتماد داشته باشد
چون آنها نمی‌توانند دیگران یا مکان‌های دیگر را امن ببینند.
نکته2: کودکی که توسط بزرگسالان مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌است ممکن است از دیگر بزرگسالان وحشت داشته باشد.
برای مثال، دختری که یک مرد بلند قامت و بور را ببیند، ممکن است
از عموی بلند قامت و بور خودش بترسد، چون شبیه مردی است که به او صدمه می‌زند.
اگر کودکی در یک مکان خاص یک واقعه آسیب زا را تجربه کرده ، ممکن است از محل مورد نظر دوری کند یا ترسیده باشد.
برخی از کودکان ممکن است بتوانند با کمک یک دوست عزیز یا یک موضوع امنیتی آن را تحمل کنند
اما قادر به تحمل تنها بودن در آنجا نیستند.
نکته1: به عنوان مثال ، کودکی که توسط یک درمانگر مورد آزار و اذیت قرار گرفته است
ممکن است اگر ساختمان درمانی را ببیند ، فریاد بزند و گریه کند و اگر حتی کلمه "درمان" را بشنود ممکن است وحشت کند.
ممکن است کودک بخاطر کاری که انجام داده، یا فکر کند، خود را برای حادثه آسیب‌دیده سرزنش کند.
این ترس‌ها همیشه منطقی نیستند؛ کودک ممکن است خود را به موقعیتی سرزنش کند
که در آن هیچ کار اشتباهی انجام نداده است و نمی‌تواند هیچ چیز را بهتر کند.
نکته1: این ممکن است به رفتار وسواسی منجر شود. به عنوان مثال ، ممکن است
یک پسر و خواهرش در هنگام وقوع این حادثه آسیب دیده در خاک بازی کنند
و حالا او احساس نیاز به تمیز نگه داشتن همه و دور از خاک را احساس می کند.
یک کودک آسیب دیده ممکن است احساس بیگانگی کند و ممکن است
در مورد نحوه تعامل عادی با دیگران یا علاقه ای به وی نداشته باشد.
یا ممکن است آنها بخواهند درباره این رویداد آسیب زا صحبت کنند که ممکن است کودکان دیگر را آزار دهد یا ناراحت کند.
نکته1: کودکی که آسیب‌دیده است ممکن است با دوستی و پویایی مناسب مبارزه کند.
آنها ممکن است به شدت نسبت به همسالان خود احساس پشیمانی کنند و یا سعی کنند آنها را کنترل یا آزار دهند.
کودکان دیگر عقب‌نشینی می‌کنند و احساس عدم توانایی اتصال به همسالان خود می کنند.
نکته2: کودکانی که مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته اند ، ممکن است سعی کنند از سوءاستفاده در بازی خود تقلید کنند
بنابراین مهم است که تماشا کنید که چگونه کودک پس از تروما با همسالان بازی می کند.
تروما می تواند منجر به پرفشاری شود و ممکن است کودک همیشه تحت مراقبت باشد.
کودک ممکن است از باد ، باران یا صداهای بلند ناگهانی بترسد
یا اگر کسی به آنها نزدیک شود ، ترسناک یا پرخاشگر به نظر برسد.
کودکانی که دچار آسیب دیدگی شده اند ، ترس های جدیدی ایجاد می کنند و ممکن است درباره آنها بسیار صحبت و احساس نگرانی کنند.
به نظر می رسد هیچ چیز نمی تواند ترس را تسکین داده و به آنها اطمینان دهد که از امنیت برخوردار هستند.
نکته1: به عنوان مثال ، اگر کودک یک فاجعه طبیعی را تجربه کرده یا پناهنده است
ممکن است کودک درباره نگرانی هایی صحبت کند که خانواده آنها در امان نمانند ، یا جایی برای زندگی نداشته باشد.
نکته2: یک کودک آسیب دیده ممکن است نسبت به امنیت خانواده خود وسواس نشان دهد و سعی کند از خانواده خود محافظت کند.
یک کودک ممکن است صحبت های زیادی در مورد مرگ شروع کند ، مواردی را بیان کند
از فعالیت های اجتماعی جدا شود و در مورد آنچه شما بعد از مردن صحبت خواهید کرد صحبت کند.
اگر فکر می کنید ممکن است مشکلی ایجاد شود ، فرزند خود را نزد روانشناس یا روانپزشک ببرید.
نکته1: عادت های غذایی کودک ، خواب ، خلق و خو و تمرکز کودک را تماشا کنید.
اگر هر یک از این تغییرات به طرز چشمگیری تغییر کرده یا غیر عادی به نظر می رسد ، بهتر است در مورد آن تحقیق کنید.
نکته2: ضربه روحی می‌تواند شرایط دیگری را ایجاد کند.
به عنوان مثال، برخی از کودکان بیش از حد احساساتی می‌شوند و قادر نیستند
بعد از تجربه یک ضربه روحی، که اغلب برای اختلال کم‌توجهی دچار اشتباه می‌شوند، تمرکز کنند.
برخی دیگر ممکن است پرخاشگر و یا پرخاشگر به نظر برسند، که می‌تواند به عنوان مشکلات رفتاری ساده تعبیر شود.
اگر اشتباه می‌کنید، به یک متخصص مراجعه کنید.
کودک می تواند تحت تأثیر یک واقعه آسیب زا قرار بگیرد
اما آن را درون یک شرط غلط برای داشتن قدرت یا شجاعت برای خانواده یا ترس از ناراحتی دیگران نگه دارد.
آنها باید فرصت‌هایی برای صحبت در مورد احساسات خود در مورد این رویداد داشته باشند
همچنین باید فرصت هایی برای انجام کارهای تفریحی کاملاً بی ربط با آن داشته باشند.
نکته1: به فرزندتان بگویید که اگر آنها ترس‌ها، سوالات، یا چیزهایی که می‌خواهند در مورد آنها صحبت کنند به شما مراجعه کنند.
اگر کودک شما این کار را انجام می‌دهد، توجه کامل خود را به آنها بدهید و احساسات آنها را تایید کنید.
نکته2: ارائه حمایت عاطفی می‌تواند خطر ابتلا به آسیب‌های روانی را کاهش دهد و یا ضربه روحی را کم‌تر از حد ممکن سازد.
حتی اگر علائم ضربه روحی به سمت راست نشان داده شوند.
برخی از کودکان ممکن است به خاطر چندین هفته یا حتی چند ماه شواهدی را به دست نیاورند.
از عجله کردن یک کودک برای کشف و ابراز احساسات خود اجتناب کنید.
این می‌تواند زمانی طول بکشد که برخی از کودکان آنچه را که اتفاق‌افتاده را پردازش کنند.
پاسخ‌ها, واکنش‌ها و توانایی‌های افراد فوراً مسئول یک کودک بر توانایی کودک برای مقابله با یک حادثه ناگوار تاثیر می‌گذارد.
در حالی که عشق و حمایت شما بسیار مفید است, گاهی اوقات کودکان به چیزی بیش از این نیاز دارند
تا به آنها در بازیابی از رویدادهای وحشتناک کمک کنند. از کمک به کودک خود نترسید.
انواع درمانی که به بهبودی برای کودک شما کمک می‌کنند
شامل روان‌درمانی, روان‌کاوی, درمان شناختی - رفتاری, هیپنوتیزم درمانی و پردازش مجدد حرکات چشم است.
نکته1: اگر رویداد آسیب‌زا برای اعضای متعدد خانواده اتفاق افتاد, یا اگر فکر می‌کنید
که خانواده می‌تواند به شما کمک کند, به درمان خانواده نگاه کنید.
در حالی که فقط برای شما طبیعی است که بخواهید سعی کنید پشتیبان فرزندتان باشید
رفتن به تنهایی این کار را برای شما دشوارتر خواهد کرد ، به خصوص اگر این رویداد آسیب زا
را نیز تجربه کرده باشید. بنابراین مراقبت از خود یک ضرورت است.
نکته1: وقت بگذارید تا درباره همسرتان و دوستانتان در مورد اتفاقات عزیزانتان صحبت کنید.
صحبت در مورد احساسات شما می تواند به شما در مقابله با آنها کمک کند و احساس تنهایی کمتری کنید.
نکته2: اگر شما یا یک دوست عزیز مشکلی را پشت سر می گذارید ، به گروههای حمایتی نگاه کنید.
نکته3: اگر احساس غرق شدن دارید ، از خود بپرسید که اکنون به چه چیزهایی احتیاج دارید.
آیا به یک دوش گرم ، یک فنجان قهوه ، آغوش ، 30 دقیقه با یک کتاب خوب نیاز دارید؟ مراقب خودت باش.
اعضای خانواده, دوستان, درمانگر, معلمان و دیگران همگی می‌توانند
از کودک و خانواده شما در مقابله با پیامدهای حادثه, حمایت کنند.شما تنها نیستید و بچه هم نیستید.
شما می توانید با تلاش برای ترمیم هر چه سریعتر روال ، به تغذیه کودک کمک کنید و به کودک خود کمک کنید
تا برنامه های بازی و ورزشی را که از ارتباط با دیگران در سن و جنبش بدن برای سلامتی خود برخوردار است را تضمین کنید.
نکته1: سعی کنید کودک خود را حداقل یک بار در روز حرکت دهید (پیاده روی ، پیاده روی به پارک ، شنا ، پریدن و غیره).
نکته2: در حالت ایده آل ، 1/3 بشقاب کودک شما باید پر از میوه و سبزیجات باشد که دوست دارد آنها را بخورند.
در حال حاضر فرزند شما به چه چیزهایی احتیاج دارد؟
چگونه می توانید امروز از آنها حمایت کنید؟
درست مانند مقابله با گذشته ، لذت بردن از زمان حال نیز مهم است.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Loading... 
دیدگاه کاربران