چگونه اسلام قدرتهای معنوی در راه هدف را بکار گرفتند؟

به کار بردن قدرت های معنوی در راه هدف توسط اسلام

یکی از اصول اخلاقی امامان معصوم (ع) این بود که آنها با اینکه دارای معجزه و قدرتهای عظیم معنوی بودند، هرگز آن را در راه منافع شخصی و خصوصی خود به کار نگرفتند. بلکه آن را در موارد لازم در راستای دفاع از اصول دین و حریم امامت و تثبیت حقانیت دین و امامت به کار می گرفتند.

و با این کار درس بزرگ را به همه انسانها دادند. که اگر دارای قدرت (که معمولا قدرت ظاهری و موقت هست) شدند، به آن مغرور نگردند و آن را در راه اهداف شخصی خود به کار نگیرند، بلکه در راه عدالت و آرمانهای مقدس اسلامی و انسانی به حرکت درآوردند .

(ولایت تکوین)

ائمه (ع) (ولایت تکوین) داشتند و با تصرف در عالم وجود کارهای خارق عادت می کردند. مثلا امور غیب و پنهانی را به دوستان خاص خود نشان می دادند.

و چنانچه امام حسین (ع) در شب عاشورا به یارانش که مانده بودند، جایگاه مخصوص آنها در بهشت را نشان داد. از این رو آنها از ضربات شمشیر و نیزه و تیر احساس درد و رنج نمی کردند. و برای وصول به مقام شهادت از همدیگر پیشی می گرفتند.

روزی حضرت علی (ع) از حوادث آینده خبر می داد. یکی از یاران گفت: ((آیا تو دارای علم غیب هستی؟)) آن حضرت پاسخ داد : این علم غیب نیست. این عملی است که از صاحب علمی (خدا و پیامبرش) آموخته ام . خداوند بر غیب آگاهی دارد و هیچکس را بر اسرار غیبش آگاه نمی سازد . مگر رسولانی که آنها را برگزیده است.

بنابراین آیاتی که علم غیب را منحصر به خدا می دانند، علم ذاتی و استقلالی است. اما غیر او با اعطای الهی ممکن است بر اسرار غیبت آگاهی یابد.