چگونه اسلام به مزاج و شادی مومنان توجه می کند؟
مزاج و شاد کردن مومنان:
در اسلام به شاد کردن مومن اهمیت بسیاری داده شده و از آن بعنوان یکی از ارزشهای والای اخلاقی یاد می شود، تا آنجا که رسول خدا (ص) می فرماید: کسی که مومن را شاد کند، مرا شاد نموده است و کسی که مرا شاد کند خدا را شاد کرده است.
یکی از اموری که موجب شادی می شود، به طو مزاح و شوخی مشروط است.علاوه بر اینکه مزاح نشانه تواضع و صمیمیت نیز می شود ، مزاح و خوشرویی و لبخند بعنوان یک اصل اخلاقی در زندگی پیامبران(ص) و امامان بوده است با توجه به اینکه مزاح و شوخی همواره با خوشرویی و خنداندن بودن همراه است، رسول خدا(ص) فرمود: خوشرویی کینه ی دل را برطرف می سازد.
بطور کلی امامان (ع) خوش برخورد و خنده رو و در برخورد با مومنان جز در موارد استثنایی چهره ی شادی داشتند و موجب شادی آنها می شدند و از خشونت و تلخی و اخم دوری می کردند.
مزاح و شوخی امامان و پیامبران متفاوت بوده است در پاره ای از روایات از مزاح تمجید و ستایش شده است.
روایاتی در این مورد آمده که:
۱-نهی از مزاح و شوخی
۲- نهی از مزاح و شوخی زیاد
۳- استحباب و نیکی مزاح
با تجزیه و تحلیل این روایات و جمع بندی و نتیجه گیری چنین بدست می آید که اصل مزاح نیک است و در صورتی که در اعتدال باشد مشروط بر آنکه موجب تحقیر و توهین مومنان نشود .
دیدگاه کاربران