چگونه نیازهای بیماری کم خونی را با رژیم غذایی آهن دار درمان کنیم؟
مطالب مرتبط
چگونه فشار خون دیاستولیک را کاهش دهیم؟
چگونه می توانیم کم خونی خود را تشخیص دهیم؟
جلوگیری و درمان تصلب شرایین با روش های طبیعی
جلوگیری از کم خونی با روش های طبیعی!
چگونه میزان گلبول های قرمز را افزایش دهیم؟
چگونه کم خونی فانکونی را تشخیص دهیم؟
چگونه اختلالات ناشی از سلول داسی را برطرف کنیم؟
چگونه گرفتگی عروق را از بین ببریم؟
چگونه کم خونی ناشی از فقر آهن را درمان کنیم؟
چگونه بیماری کم خونی داسی شکل را درمان کنیم؟
چگونه علائم بیماری سلول داسی شکل را تشخیص دهیم؟
چگونه از ابتلا به کم خونی داسی شکل جلوگیری کنیم؟
گام 1 - رژیم غذایی آهن دار
در مورد آهن مورد نیازتان تحقیق کنید:
آهن مورد نیاز هر فرد به عوامل سن و جنسیت بستگی دارد.
آهن بیش از حد مضر خواهد بود، از این رو هنگام استفاده از رژیم های غذایی آهن دار باید به مقدار آهن مجاز روزانه مختص خود دقت کنید.
- مردان و زنان بین 9 تا 13 سال، روزانه 8 میلی گرم
- مردان بین 14-18 سال، 11میلی گرم
- زنان بین 14 تا 18 سال، 15 میلیگرم
- مردان بین 19 تا 50 سال، 8 میلیگرم
- زنان بین 19 تا 50 سال، 18 میلی گرم
- مردان و زنان بالای 51 سال، 8 میلیگرم
- زنان باردار، 27 میلیگرم
فال حافظ :
غذاهای آهن دار را به رژیم خود اضافه کنید:
گوشت بهترین منبع آهن هم (زود جذب) می باشد.
تحقیقات نشان داده مشتقات آهن که در هموگلوبین موجودند در گوشت حیوانات فراوان است.
اما اغلب در رژیم ها از آهن های غیر هم ( دیر جذب) مثل آهن های گیاهی استفاده می شود.
در واقع بدن انسان از منابع زود جذب، آهن بیشتری دریافت می کند.
مرغ بدون پوست و گوشت گاو، بهترین گزینه برای آهن هم می باشند.
- در 170 گرم استیک، 3.2 میلیگرم آهن وجود دارد.
- جگر ( یا اندام های داخلی دیگر) مرغ یا گاو نیز مقدار قابل توجهی آهن دارند. در هر 100 گرم بین 5 الی 9 میلیگرم آهن وجود دارد.
- در مورد مرغ های بدون پوست، گوشت اردک آهن بیشتری داشته که در هر 100 گرم آن 2.3 میلیگرم آهن وجود دارد. دومین منبع با تفاوت بسیار اندک، گوشت بوقلمون با 2.1 میلیگرم آهن در 100 گرم می باشد.
- به همین دلیل اغلب گیاه خواران و ویگن ها از کمبود آهن رنج می برند. آنها از مصرف گوشت پرهیز می کنند در نتیجه به اندازه کافی آهن دریافت نمی کنند. اگر شما هم یک گیاه خوار هستید، باید مصرف گیاهان آهن دار را افزایش دهید.
میزان مصرف غذاهای دریایی را افزایش دهید:
برخی غذاهای دریایی سرشار از آهن هم هستند.
علاوه بر این، غذاهای دریایی پروتئین بالایی داشته و کم چرب هستند.
برای گیاه خوارانی که با خوردن ماهی مشکلی ندارند، غذاهای دریایی بهترین منبع پروتئین می باشد.
- صدف خوراکی و صدف دو کفه ای بهترین منبع آهن در بین تمامی مواد خوراکی هستند. در هر 100 گرم صدف خوراکی ، تقریبا 23 میلیگرم آهن ودر همین مقدار صدف دو کفه ای، 10 میلیگرم آهن وجود دارد.
- در هر 100 گرم حلزون صدف دار تقریبا 3.5 میلیگرم آهن وجود دارد.
- هر 100 گرم کنسرو ساردین 2.1 میلیگرم آهن وجود داشته و ماهی تن، خال خالی و روغن ماهی کوچک، در هر 30 گرم تقریبا .7 میلیگرم آهن دارند.
مصرف لوبیا را افزایش دهید:
منابع غیر هم آهن، به سادگی جذب بدن نمی شوند.
با این وجود می توان از طریق آهن های گیاهی، مقدار زیادی آهن دریافت کنید.
در این بین بهترین گزینه لوبیا ها می باشند.
یک لیوان لوبیا پخته شده تقریبا 3.5 میلیگرم آهن دارد.
- لوبیا سفید بیشترین میزان آهن را داراست (3.9 میلیگرم در نصف لیوان)
- لوبیا قرمز و نخود نیز در یک لیوان 3.9 میلیگرم آهن دارند.
اضافه کردن توفو یا سویا به رژیم غذایی آهن دار:
گیاه خواران و ویگن ها می توانند میزان آهن دریافتی در رژیم خود را به خوبی افزایش دهند.
برای این کار می توانند از توفو کمک بگیرند.
هر نیم لیوان توفو، 3.5 میلیگرم آهن دارد.
- سویای پخته شده (مثل ادامامه) در هر نصف لیوان، 4.4 میلیگرم آهن دارد.
تا جایی که می توانید سبزیجات برگ دار بخورید:
این مواد غذایی میزان آهن بسیار بالایی دارند.
اسفناج، کاهو و کولارد بهترین گزینه ها برای آهن زود جذب هستند.
برای مثال در هر لیوان اسفناج، 6.4 میلیگرم آهن موجود است.
علاوه بر این می توان از این سبزیجات برگ دار در سالاد و اسموتی ها هم استفاده کرد.
غذاهای پر انرژی مثل حبوبات و دانه ها را هم به رژیم غذایی آهن دار خود اضافه کنید:
دانه های جوانه زده و حبوبات گزینه بهتری برای دریافت آهن هستند.
برای مثال دانه های کدو تبل، کنجد یا دانه های جوانه زده در هر 30 گرم، تا 4.2 میلیگرم آهن دیر جذب دارند.
- تخم آفتابگردان آهن چندانی ندارد، تقریبا در هر 30 گرم آن، 0.7 میلیگرم آهن وجود دارد.
به دنبال مواد غنی شده بروید:
اغلب غلات مخصوص صبحانه، سبوس و جو دو سر با آهن غنی شده اند.
در نتیجه برای افرادی که دچار فقر آهن هستند، بهترین و مناسب ترین گزینه محسوب می شود.
استفاده از مکمل آهن:
برای تکمیل میزان آهن دریافتی مورد نیاز، می توانید از مکمل های آهن کمک بگیرید.
سعی کنید قبل از مصرف مکمل آهن با پزشکتان مشورت کنید تا دچار ازدیاد آهن نشوید.
بخش عمده آهن شما باید از طریق رژیم غذایی تأمین شود که روش سالم تری نیز می باشد.
از مولتی ویتامین ها استفاده کنید:
برخی ویتامین ها و مواد معدنی بدون وجود مواد معدنی دیگر، به خوبی جذب نخواهند شد.
برای مثال جذب آهن در کنار مصرف ویتامین C بیشتر می شود.
مصرف آهن همراه با کلسیوم، میزان جذب آن را کاهش می دهد.
گیاه خواران باید برای افزایش جذب آهن از ویتامین B12 استفاده کنند.
این ویتامین نیز برای افزایش توانایی جذب آهن در بدن ضروری است.
در رژیم غذایی ویگن ها ویتامین B12 به میزان کافی وجود ندارد.
- از عوارض جانبی مکمل آهن، می توان به ناراحتی معده اشاره کرد.
- بهتر است مکمل آهن را ناشتا مصرف کنید.
از غذها و نوشیدنی هایی که جذب آهن را کاهش می دهند، پرهیز کنید:
چای و قهوه ماده ای به نام پلی فنول دارند که موجب اختلال در جذب آهن می شود.
مواد دیگری که جذب آهن را متوقف می کنند، عبارتند از غذاهای کلسیوم دار مثل لبنیات.
- نیازی به حذف این مواد غذایی از رژیم ندارید. تنها نباید آنها را در کنار آهن مصرف کنید. حداقل بین مصرف آهن و این مواد 2 ساعت فاصله ایجاد کنید.
همراه با مکمل آهن، از پرتغال یا آب آن استفاده کنید:
ویتامین C موجود در پرتغال میزان جذب آهن را افزایش می دهد.
- این نکته برای افرادی که بیشتر از منابع دیر جذب آهن استفاده می کنند، اهمیت بیشتری دارد. ویتامین C موجب افزایش قدرت جذب آهن می شود.
گام 2 - تشخیص کم خونی
بررسی امکان کم خونی:
احتمال ابتلا به کم خونی برای همه وجود دارد.
تقریبا 20% زنان (50% زنان باردار) و 3% مردان، دچار فقر آهن هستند.
در برخی افراد احتمال ابتلا به کم خونی بیشتر می باشد.
این افراد عبارتند از:
- زنان (به دلیل خونریزی در دوران قاعدگی و به دنیا آوردن نوزاد)
- افراد بالای 65 سال به دلیل کاهش آهن در رژیم غذایی
- افرادی که دارو های ضد انعقاد خون مثل آسپرین یا پلاویکس مصرف می کنند.
- افرادی که نارسایی کلیوی دارند، به خصوص افرادی که به دلیل مشکل در تولید گلبول های قرمز، دیالیز می شوند.
- افرادی که دچار اختلال در جذب آهن هستند.
- افرادی که در رژیم غذایی خود، آهن کمتری مصرف می کنند (اغلب گیاه خواران و ویگن ها).
تشخیص علائم کم خونی:
شایع ترین علائم کم خونی عبارت است از خستگی، تنگی نفس، سرگیجه، سردرد، رنگ پریدگی و پرخاشگری.
- از علائم دیگر این بیماری می توان به افزایش ضربان قلب، ناخن های شکننده، ترک خوردن لب ها، زبان درد، درد عضلات در حین ورزش و مشکل در بلعیدن نیز اشاره کرد.
- کودکان و نوزادانی که دچار فقر آهن هستند، ممکن است دچار اختلال رشد شوند، مثل اختلال در راه رفتن یا صحبت کردن، یا سرعت رشد پایینی داشته و در تمرکز دچار مشکل شوند.
مراجعه به پزشک:
در صورتی که علائم یاد شده در شما بروز کند، به خصوص اگر جزو افرادی هستید که احتمال بروز کم خونی در شما زیاد است، برای تشخیص بیماری و درمان مناسب به پزشک مراجعه کنید.
مراجعه به پزشک اهمیت زیادی دارد، چون ممکن است کم خونی شما علت دیگری داشته باشد.
در نتیجه احتمالا پزشک برای درمان شما علاوه بر رژیم غذایی آهن دار از روش های دیگری استفاده کرده یا توصیه های بیشتری ارائه کند.
اگر سوالی در مورد کم خونی یا توصیه های غذایی مرتبط با کم خونی داشتید، حتما در بخش نظرات مطرح کنید.
با تشکر از همراهی گرم و صمیمانه شما عزیزان...
اطلاعات مطلب
- ۷ آبان ۱۳۹۸ سه‌شنبه , 8:00 ب.ظ
- بیماریهای قلبی و عروقی
- 137 بازدید
- (2 votes, average: 5٫00 out of 5)Loading...
- آخرین ویرایش توسط : حامد نمازی - سه‌شنبه, 29 اکتبر 19, 4:28 ب.ظ
دیدگاه کاربران